शायर का चश्मा

किसी साधारण सी शाम में,
जब कल्पना अँधेरे में समाती है,
अकेलेपन की चौखट पर,
जब कविता भी साथ छोड़ जाती है,
मन चक्क्षु से दृष्टिहीन हो कर,
शायर भी टूट जाया करते हैं।

टूटे हुए शायर अक्सर,
खुद से बातें करते हैं,
निर्जीव वस्तुओं में भी,
सरासर ही जीवन भरते हैं।
ऐसे एक शायर का चश्मा,
आक्स्मयक जीवित हो जाता है,
कुछ दिल से बातें करता है,
कुछ यूं फिर वोह इतराता है।

एक शायर का चश्मा,
दुनिया देखा करता है,
टेढ़ी-मेढ़ी दुनिया को,
बार-बार ये सीधा करता है।
बेरंगी-फीकी सी दुनिया,
में ये रंग भी भरता है,
रोते हस्ते अचंभ कुछ चेहरे,
इसी में सिमटा करते हैं,
महफ़िल मय्यत सब के नज़ारे,
इसी से गुज़रा करते हैं।

नगमों पे वाह वाह मिलती है,
लोग कहते हैं दिल से लिखता है,
शब्द जो दिल को छूते हैं,
शायर के चश्मे से परखा करते हैं।

- अ.प.स. 



Here is the transliteration for those who can't read hindi.

ਹਮ ਦੇਖੇਂਗੇ

ਹਮ ਦੇਖੇਂਗੇ
ਲਾਜ਼ਿਮ ਹੈ ਕੇ ਹਮ ਭੀ ਦੇਖੇਂਗੇ
ਹਮ ਦੇਖੇਂਗੇ

ਵੋ ਦਿਨ ਕਿ ਜਿਸ ਕਾ ਵਾਦਾ ਹੈ
ਜੋ ਲੋਹ-ਏ-ਅਜ਼ਲ ਮੇਂ ਲਿੱਖਾ ਹੈ

ਹਮ ਦੇਖੇਂਗੇ

ਜਬ ਜ਼ੁਲਮ-ਓ-ਸਿਤਮ ਕੇ ਕੋਹ-ਏ-ਗਰਾਂ
ਰੂਈ ਕੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉੜ ਜਾਏਂਗੇ
ਹਮ ਮੈਹਕੂਮੋਂ ਕੇ ਪਾਓਂ ਤਲੇ
ਯੇ ਧਰਤੀ ਧੜ-ਧੜ ਧੜਕੇਗੀ
ਔਰ ਐਹਲ-ਏ-ਹਾਕਮ ਕੇ ਸਰ ਊਪਰ
ਜਬ ਬਿਜਲੀ ਕੜ-ਕੜ ਕੜਕੇਗੀ

ਹਮ ਦੇਖੇਂਗੇ

ਜਬ ਅਰਜ਼-ਏ-ਖੁਦਾ ਕੇ ਕਾਬੇ ਸੇ
ਸਬ ਬੁਤ ਉੁਠਵਾਏ ਜਾਏਂਗੇ
ਹਮ ਐਹਲ-ਏ-ਸਫ਼ਾ ਮਰਦੂਦ-ਏ-ਹਰਾਮ
ਮਸਨਦ ਪੇ ਬਿਠਾਏ ਜਾਏਂਗੇ
ਸਬ ਤਾਜ ਉਛਾਲੇ ਜਾਏਂਗੇ
ਸਬ ਤੱਖਤ ਗਿਰਾਏ ਜਾਏਂਗੇ

ਹਮ ਦੇਖੇਂਗੇ

ਬਸ ਨਾਮ ਰਹੇਗਾ ਅੱਲ੍ਹਾ ਕਾ
ਜੋ ਗਾਇਬ ਭੀ ਹੈ ਹਾਜ਼ਿਰ ਭੀ
ਜੋ ਮਨਜ਼ਰ ਭੀ ਹੈ ਨਾਜ਼ਿਰ ਭੀ
ਉਠੇਗਾ ਅਣ-ਅਲ-ਹੱਕ ਕਾ ਨਾਅਰਾ
ਜੋ ਮੈਂ ਭੀ ਹੂੰ ਤੁਮ ਭੀ ਹੋ
ਔਰ ਰਾਜ ਕਰੇਗੀ ਖਲ਼ਕ-ਏ-ਖੁਦਾ
ਜੋ ਮੈਂ ਭੀ ਹੂੰ ਤੁਮ ਭੀ ਹੋ

ਹਮ ਦੇਖੇਂਗੇ
ਲਾਜ਼ਿਮ ਹੈ ਕੇ ਹਮ ਭੀ ਦੇਖੇਂਗੇ
ਹਮ ਦੇਖੇਂਗੇ


- ਫੈਜ਼ ਅਹਿਮਦ ਫੈਜ਼

I know that this piece of poetry has not-so-subtle undertones of witnessing the apocalypse, and the fact that I stumbled upon this on the day that people have been hailing as the day of so called mayan apocalypse, is just a coincidence. I would like to think that there is some greater meaning here, or this is some sort of sign, an indication from some higher being, the road sign from fate, but it is not.
Leave aside the beckoning of the judgement day, and the poem is full of hope and humanity. Because regardless of whether the world is ending anytime soon or not, it is a comforting belief that righteousness will pervail in the end, don't lose hope yet. This is written by Faiz, and has been sung by Iqbal Bano. Hope you enjoy it as much as I did. Lets not forget, everyday someone's world ends, and someone's begins and someone's is destroyed, brutally and mercilessly.

ਰਾਤ ਆਣ ਵੜਦੀ ਏ

ਚੁਪ ਚਾਪ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ
ਕਦਮਾਂ ਦੀ ਵਾਟ ਪਿੱਛੇ
ਸਾਵੇਂ ਸਾਵੇਂ ਟਿੱਪ ਟਿੱਪ
ਰੋਜ਼ ਰੋਜ਼ ਘੜੀ ਮੁੜੀ
ਦਸਦੀ ਨਾ ਪੁੱਛਦੀ ਏ
ਅੰਬਰ ਦੀ ਚੌਖਟ ਤੇ
ਰਾਤ ਆਣ ਵੜਦੀ ਏ

ਕਾਲੀ ਰਾਤ ਮਰਜਾਣੀ ਇਹ
ਕੱਲੀ ਕਦੇ ਆਂਉਦੀ ਨਹੀ
ਟਿਮ ਟਿਮ ਚੰਦ ਤਾਰੇ
ਲੂੰ ਲੂੰ ਦੀਵੇ ਲਾਟਾਂ
ਜਾਗਦੀ ਨਾ ਸੌਂਦੀ ਏ
ਨਾਲ ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਹਨੇਰੀ ਚ
ਕਦੇ ਕਦੇ ਭੁੱਲੇ ਵਿਸਰੇ
ਕੁਝ ਖਿਆਲ ਆਣ ਵੜਦੀ ਏ

ਭੁੱਲੇ ਵਿਸਰੇ ਚੰਗੇ ਸਨ
ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਪਟੋਲੀ ਚ
ਥੋੜੇ ਮਿੱਠੇ ਬਹੁਤੇ ਕੌੜੇ 
ਕੁਝ ਨਿਭੜੇ ਬਹੁਤੇ ਅਧੂਰੇ 
ਨਿੱਕੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਜਿੰਦਾਂ ਦੇ
ਕੁਝ ਛੋਟੇ ਵੱਡੇ ਸੁਪਨੇ
ਫਿਰ ਫਰੋਲਨ ਆਣ ਵੜਦੀ ਏ



- ਅ.ਪ.ਸ.

I wrote this a while ago, publishing it now. I don't know why suddenly this song is on my mind, so please bear with it. Maybe it will cheer you up after reading the piece of crap above. Bullah, I don't know who I am...
The original video disappeared. Now, a different song is on my mind. Don't worry, let's sing..

ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਚੱਲ ਵੇ !

ਜਦ ਤੇਰੀ 'ਵਾਜ ਸੁਣ ਕੋਈ ਨਾ ਆਵੇ,
ਤਾਂ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਚੱਲ ਵੇ !
ਇਕੱਲਾ ਚੱਲ ! ਇਕੱਲਾ ਚੱਲ ! ਇਕੱਲਾ ਚੱਲ ਵੇ !

ਜਦ ਕੋਈ  ਬੋਲੇ ਕੁਝ ਨਾ,
ਵੇ ਵੇ ਓ ਅਭਾਗੇ !
ਜਦ ਸਭੇ ਢੱਕ ਲੈਣ ਮੂੰਹ ਫਿਰਾ ਕੇ,
ਸਭੇ ਬਹਿ ਜਾਣ ਡਰ ਕੇ,
ਤਾਂ ਮਨ ਨੂੰ ਖੋਲ,
ਓ ਤੇਰਾ ਮੂੰਹ ਖੁਲੇ ਤਾਂ ਮਨ ਹੀ ਬੋਲੇ,
ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਬੋਲ ਵੇ !

ਜਦ ਸਭੇ ਮੁੜ ਜਾਣ ,
ਵੇ ਵੇ ਓ ਅਭਾਗੇ !
ਜਦ ਅੱਗੇ ਰਾਹ ਹੋਵੇ ਸੰਘਣਾ, ਕਾਲਾ, ਡੂੰਗਾ,
ਪਲਟ ਵੇਖਣਾ ਕੋਈ ਨਾ ਚਾਹਵੇ ,
ਤਾਂ ਜੋ ਆਵਣ ਪੱਥਰ ਕੰਡੇ,
ਓ ਤੇਰੇ ਖੂਨ ਨਾਲ ਰਾਹ ਨੂੰ ਰੰਗ ਕੇ,
ਸਭ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ,
ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਦੱਬ ਵੇ !

ਜਦ ਰੋਸ਼ਨੀ ਨਾ ਬਲੇ ,
ਵੇ ਵੇ ਓ ਅਭਾਗੇ,
ਜਦ ਵੱਸਣ ਬੱਦਲ ਅੰਧੇਰੀ ਰਾਤ ,
ਤੇ ਬੰਦ ਹੋਣ ਸਾਰੇ ਦੁਆਰ,
ਤਾਂ ਵਜਰ ਦੀ ਅੱਗ ਸੀਨੇ ਚ ਬਾਲ,
ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਬਲ ਵੇ !

ਜਦ ਤੇਰੀ 'ਵਾਜ ਸੁਣ ਕੋਈ ਨਾ ਆਵੇ,
ਤਾਂ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਚੱਲ ਵੇ !
ਇਕੱਲਾ ਚੱਲ ! ਇਕੱਲਾ ਚੱਲ ! ਇਕੱਲਾ ਚੱਲ ਵੇ !

- ਰਬਿੰਦਰਨਾਥ ਟੈਗੋਰ

Yours truly is to blame for any liberties taken, or errors committed in the translation, and those should be owed to the translators relative incompetence. The original is - as many would assent, I am sure - perfect.

ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਨਾ ਸਹੀ..

ਵੇ ਦਿਲ ਦੀ ਦੁਨੀਆ 'ਚ ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ,
ਜੇ ਕੋਈ ਵਸਾਵਾਂ ਤਾਂ ਕਾਫ਼ਿਰ ਆਖੀਂ।

ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਚੌਖ਼ਟ, ਤੂੰ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ,
ਜੇ ਸਿਰ ਉਠਾਵਾਂ ਤਾਂ ਕਾਫ਼ਿਰ ਆਖੀਂ।

ਜੇ ਮੇਰੀ ਪੂਜਾ 'ਚ ਫ਼ਰਕ ਆਵੇ,
'ਇਜਾਜ਼' ਖੰਜਰ ਦੀ ਲੋੜ ਕਾਈ ਨਹੀਂ,
ਖੁਦਾ ਗਵਾਹ ਹੈ, ਤੂੰ ਅੱਖ ਚਾਂ ਬਦਲੇਂ,
ਮੈਂ ਮਰ ਨਾ ਜਾਵਾਂ ਤਾਂ ਕਾਫ਼ਿਰ ਆਖੀਂ।

ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਨਾ ਸਹੀ,
ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਵੇਖ ਲਿਆ ਕਰ,
ਬੀਮਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਫ਼ਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਏ।

ਰੱਬਾ ਸੱਚਿਆ

ਰੱਬਾ ਸੱਚਿਆ ਤੂੰ ਤੇ ਆਖਿਆ ਸੀ,
ਜਾ ਓਏ ਬੰਦਿਆ ਜੱਗ ਦਾ ਸ਼ਾਹ ਹੈ ਤੂੰ,
ਸਾਡੀਆਂ ਨੈਮਤਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਦੌਲਤਾਂ ਨੇ,
ਸਾਡਾ ਨੈਬ ਤੇ ਆਲ਼ੀਜਾਹ਼ ਹੈ ਤੂੰ।

ਏਸ ਲਾਰੇ ਤੇ ਤੋਰ ਕਦ ਪੁੱਛਿਆ ਈ,
ਕੀ ਇਸ ਨਿਮਾਣੇ ਤੇ ਬੀਤੀਆਂ ਨੇ ?
ਕਦੀ ਸਾਰ ਵੀ ਲਈ ਓ ਰੱਬ ਸਾਈਂਆਂ,
ਤੇਰੇ ਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਜੱਗ ਕੀ ਕੀਤੀਆਂ ਨੇ?

ਕੁਝ ਕਿਹਾ ਤਾਂ

ਕੁਝ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਹਨੇਰਾ ਜਰੇਗਾ ਕਿਵੇਂ,

ਚੁਪ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਸ਼ਮਾਦਾਨ ਕੀ ਕਹਿਣਗੇ?

ਗੀਤ ਦੀ ਮੌਤ ਇਸ ਰਾਤ ਜੇ ਹੋ ਗਈ,

ਮੇਰਾ ਜੀਣਾ ਮੇਰੇ ਯਾਰ ਕਿੰਞ ਸਹਿਣਗੇ?