ਦਸ਼ਤ ਏ ਤਨਹਾਈ ਮੇਂ,
ਐ ਜਾਨ-ਏ-ਜਹਾਂ,
ਲਰਜ਼ਾਂ ਹੈਂ,
ਤੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਕੇ ਸਾਏ,
ਤੇਰੇ ਹੋਂਠੋ ਕੇ ਸਰਾਬ ।
ਦਸ਼ਤ ਏ ਤਨਹਾਈ ਮੇਂ,
ਦੂਰੀ ਕੇ ਖਸ-ਓ-ਖਾਕ ਤਲੇ,
ਖਿਲ ਰਹੇ ਹੈਂ,
ਤੇਰੇ ਪਹਲੂ ਕੇ ਸਮਨ,
ਔਰ ਗੁਲਾਬ ।
ਉਠ ਰਹੀ ਹੈ ਕਹੀਂ ਕੁਰਬਤ ਸੇ,
ਤੇਰੀ ਸਾਂਸ ਕੀ ਆਂਚ,
ਅਪਨੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਮੇਂ ਸੁਲਗਤੀ ਹੁਈ,
ਮੱਧਮ-ਮੱਧਮ,
ਦੂਰ ਉਫ਼ਕ ਪਾਰ ਚਮਕਤੀ ਹੁਈ,
ਕਤਰਾ-ਕਤਰਾ,
ਗਿਰ ਰਹੀ ਹੈ,
ਤੇਰੀ ਦਿਲਦਾਰ ਨਜ਼ਰ ਕੀ ਸ਼ਬਨਮ ।
ਇਸ ਕਦਰ ਪਿਆਰ ਸੇ,
ਐ ਜਾਨ-ਏ-ਜਹਾਂ ਰੱਖਾ ਹੈ,
ਦਿਲ ਕੇ ਰੁਖਸਾਰ ਪੇ,
ਇਸ ਵਕ਼ਤ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਨੇ ਹਾਥ,
ਯੂੰ ਗੁਮਾਨ ਹੋਤਾ ਹੈ,
ਗਰਚੇ ਹੈ ਅਭੀ ਸੁਬਾਹ-ਏ-ਫਿਰਾਕ਼,
ਢਲ ਭੀ ਗਯਾ ਹਿਜਰ ਕਾ ਦਿਨ,
ਆ ਭੀ ਗਈ ਵਸਲ ਕੀ ਰਾਤ ।
- ਫੈਜ਼ ਅਹਮਦ ਫੈਜ਼
