ਟਾਪੂ

ਕੋਈ ਬੰਦਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪੂਰਾ ਟਾਪੂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ; ਹਰ ਬੰਦਾ
ਇੱਕ ਟੋਟਾ ਹੈ ਮਹਾਦਵੀਪ ਦਾ, ਇੱਕ ਭਾਗ ਹੈ ਮੁੱਖ ਦਾ;
ਜੇ ਰੇਤ ਦਾ ਇੱਕ ਟੀਲਾ ਵਹਿ ਜਾਵੇ ਸਮੁੰਦਰ 'ਚ, ਯੂਰਪ
ਘੱਟ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਇਕ ਪ੍ਰਾਏਦੀਪ ਹੋਵੇ, ਜਿਵੇਂ
ਕੋਈ ਹਵੇਲੀ, ਤੁਹਾਡੇ ਯਾਰਾਂ ਦੋਸਤਾਂ ਦੀ ਜਾਂ ਤੁਹਾਡੀ
ਆਪਣੀ ਹੋਵੇ; ਕਿਸੇ ਵੀ ਬੰਦੇ ਦੀ ਮੌਤ ਮੈਨੂੰ ਛੋਟਾ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ,
ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੈਂ ਮਨੁੱਖਜਾਤੀ ਵਿੱਚ ਰਲਿਆ ਹਾਂ।
ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਪੁੱਛਣ ਜਾਂਦਾ ਕੇ ਕਿਸ ਲਈ
ਅਖ਼ੀਰਲਾ ਘੰਟਾ ਖੜਕ ਰਿਹਾ ਹੈ; ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਹੀ ਖੜਕਦਾ ਹੈ।
- ਜੌਨ ਡੰਨ 

No man is an island entire of itself; every man

is a piece of the continent, a part of the main;

if a clod be washed away by the sea, Europe

is the less, as well as if a promontory were, as

well as any manor of thy friends or of thine

own were; any man's death diminishes me,

because I am involved in mankind.

And therefore never send to know for whom

the bell tolls; it tolls for thee.

- John Donne

ਤੇਰੇ ਆਨੇ ਕਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਰਹਾ

ਤੇਰੇ ਆਨੇ ਕਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਰਹਾ
ਉਮਰ ਭਰ ਮੌਸਮ-ਏ-ਬਹਾਰ ਰਹਾ

ਪਾ-ਬ-ਜ਼ੰਜੀਰ ਜ਼ੁਲਫ਼-ਏ-ਯਾਰ ਰਹੀ
ਦਿਲ ਅਸੀਰ-ਏ-ਖ਼ਿਆਲ-ਏ-ਯਾਰ ਰਹਾ

ਸਾਥ ਅਪਨੇ ਗ਼ਮੋਂ ਕੀ ਧੂਪ ਰਹੀ
ਸਾਥ ਇਕ ਸਰਵ-ਏ-ਸਾਇਆ-ਦਾਰ ਰਹਾ

ਮੈਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ-ਹਾਲ ਆਸ਼ੁਫ਼ਤਾ
ਸੂਰਤ-ਏ-ਰੰਗ-ਏ-ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਰਹਾ

ਆਇਨਾ ਆਇਨਾ ਰਹਾ ਫ਼ਿਰ ਭੀ
ਲਾਖ ਦਰ-ਪਰਦਾ-ਏ-ਗੁਬਾਰ ਰਹਾ

ਕਬ ਹਵਾਏਂ ਤਹਿ-ਏ-ਕਮੰਦ ਆਈਂ
ਕਬ ਨਿਗਾਹੋਂ ਪੇ ਇਖ਼ਤਿਆਰ ਰਹਾ

ਤੁਝ  ਸੇ ਮਿਲਨੇ ਕੋ ਬੇ-ਕ਼ਰਾਰ ਥਾ ਦਿਲ
ਤੁਝ ਸੇ ਮਿਲ ਕਰ ਭੀ ਬੇ-ਕ਼ਰਾਰ ਰਹਾ 


- ਰਸਾ ਚੁਗ਼ਤਾਈ 

ਦਿਲ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ

ਮਿਲਦੀ ਨਹੀਂ ਮੁਸਕਾਨ ਹੀ ਹੋਠੀਂ ਸਜਾਉਣ ਨੂੰ
ਦਿਲ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਮਿਲਣ ਆਉਣ ਨੂੰ

ਹੋਠਾਂ ਤੇ ਹਾਸਾ ਮਰ ਗਿਆ, ਦੰਦਾਸਾ ਰਹਿ ਗਿਆ
ਇਹੀ ਰਹਿਣ ਦੇ ਹਾਸਿਆਂ ਦਾ ਭਰਮ ਪਾਉਣ ਨੂੰ
ਦਿਲ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਮਿਲਣ ਆਉਣ ਨੂੰ

ਕੁਝ ਸੂਟ ਲਾਭੇਂ ਸਾਂਭ ਕੇ, ਰਖ ਗੂੜ੍ਹੇ ਰੰਗ ਦੇ
ਕੱਚੇ ਦੀ ਕੱਚੀ ਦੋਸਤੀ, ਟੁੱਟੀ ਤੇ ਪਾਉਣ ਨੂੰ
ਦਿਲ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਮਿਲਣ ਆਉਣ ਨੂੰ

ਟੁੱਟਿਆ ਏ ਨਿਓਂ, ਗੂੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਚਸ਼ਮਾ ਖਰੀਦ ਲੈ
ਰੋ ਰੋ ਕੇ ਸੁੱਜੀਆਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਲੁਕਾਉਣ ਨੂੰ
ਦਿਲ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਮਿਲਣ ਆਉਣ ਨੂੰ

ਵਿਛੜੇ ਸੱਜਣ ਨੇ ਖੁਆਬ ਵਿੱਚ, ਸੀਨੇ ਨੂੰ ਲਾ ਕਿਹਾ
ਕਿਸਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਇੰਝ ਤੈਨੂੰ ਦਿਲ ਨੂੰ ਲਾਉਣ ਨੂੰ
ਦਿਲ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਮਿਲਣ ਆਉਣ ਨੂੰ

ਲੰਘਾਂਗੇ ਤੇਰੀ ਵੀ ਗਲੀ, ਇਕ ਦਿਨ ਛਣਨ ਛਣਨ
ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਵੀ ਜੀ ਰਹੇ ਹਾਂ ਇਹ ਦਿਖਾਉਣ ਨੂੰ
ਦਿਲ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਮਿਲਣ ਆਉਣ ਨੂੰ

- ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ 

ਸ਼ਗਨਾਂ ਦੇ ਲੱਡੂ

- ਇਹ ਸ਼ਗਨਾਂ ਦੇ ਲੱਡੂ ਨੇ।  ਤਸੀਮ੍ਹ.. ਚਲ ਬ੍ਰਾਹੱਟੇ ਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਦੇ ਦੇ।
- ਪਰ ਹਾਲੇ ਤਕ ਤੂੰ ਦੱਸਿਆ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਲੱਡੂ ਕਿਸ ਖੁਸ਼ੀ ਚ ਨੇ।
- ਆ..ਵੀਰ ਜੀ.. ਮਮ.. ਕਲ ਸਭ ਨੂੰ ਪਤਾ ਚਲ ਜਾਏਗਾ। ਓ  ਗਲਾਸ.. ਓ ਚਲ ਮੈਂ ਵੀ ਜ਼ਰਾ ਸੁਰ ਚ ਆ ਜਾਵਾਂ।

ਖੁੱਲ ਗਈਆਂ ਬੋਤਲਾਂ ਤੇ ਵੱਜੇ ਲਲਕਾਰੇ।
ਖੜ੍ਹ ਕੇ ਨੇ ਢੋਲ ਨਾਲ ਵੱਜ ਗਏ ਨਗਾਰੇ।

ਓਏ ਖੁੱਲ ਗਈਆਂ ਬੋਤਲਾਂ ਤੇ ਵੱਜੇ ਲਲਕਾਰੇ।
ਖੜ੍ਹ ਕੇ ਨੇ ਢੋਲ ਨਾਲ ਵੱਜ ਗਏ ਨਗਾਰੇ।

ਅੱਜ ਨੱਚ ਨੱਚ ਧਰਤੀ ਹਿਲਾਈਏ ਮਿੱਤਰੋ।
ਹਿਲਾਈਏ ਮਿੱਤਰੋ।
ਵੇ ਬੋਲੀ ਖਿੱਚ ਕੇ ਕਰਾਰੀ ਜਿਹੀ.. ਬੱਲੇ।
ਵੇ ਬੋਲੀ ਖਿੱਚ ਕੇ ਕਰਾਰੀ ਜਿਹੀ ਪਾਈਏ ਮਿੱਤਰੋ।
ਖਿੱਚ ਕੇ ਕਰਾਰੀ ਜਿਹੀ ਪਾਈਏ ਮਿੱਤਰੋ।

ਬੋਲੀ ਖਿੱਚ ਕੇ ਕਰਾਰੀ ਜਿਹੀ ਪਾਈਏ ਮਿੱਤਰੋ..।

ਰੜ੍ਹਕੇ ਰੜ੍ਹਕੇ ਰੜ੍ਹਕੇ।
ਬਿਸ਼ਣੀ ਤੇ ਭਾਨ ਸਿਓਂ, ਰਾਤੀ ਦੁੱਧ ਦੇ ਗਲਾਸ ਤੋਂ ਲੜ ਪਏ।
ਵੇ ਬਿਸ਼ਣੀ ਗਰਮ ਬੜੀ, ਬਹਿ ਗਈ ਰੁੱਸ ਕੇ ਚੁਬਾਰੇ 'ਚ ਚੜ੍ਹ ਕੇ।
ਭਾਨ ਸਿਓਂ ਮਿੰਨਤਾਂ ਕਰੇ..
ਭਾਨ ਸਿਓਂ ਮਿੰਨਤਾਂ ਕਰੇ, ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਦਰਾਂ ਦੇ ਮੂਹਰੇ ਖੜ੍ਹ ਕੇ।
ਮੰਨ ਜਾ ਮੋਰਣੀਏ, ਕਿਤੇ ਜਾਈਂ ਨਾ ਭੌਰ ਨਾਲ਼ ਲੜ੍ਹ ਕੇ,
ਮੰਨ ਜਾ ਮੋਰਣੀਏ, ਕਿਤੇ ਜਾਈਂ ਨਾ ਭੌਰ ਨਾਲ਼ ਲੜ੍ਹ ਕੇ,
ਮੰਨ ਜਾ ਮੋਰਣੀਏ, ਕਿਤੇ ਜਾਈਂ ਨਾ ਭੌਰ ਨਾਲ਼ ਲੜ੍ਹ ਕੇ..।

ਘਰ ਬਾਰ ਛੱਡਿਆਂ, ਬਗਾਨੇ ਦੇਸ ਆਏ।
ਬੜ੍ਹੇ ਯਾਦ ਆਂਦੇ ਬਾਪੂ, ਬੇਬੇ ਚਾਚੇ ਤਾਏ।
ਭੈਣਾਂ ਭਾਈਆਂ ਦੇ ਵਿਛੋੜੇ ਅਸੀਂ ਜਰਦੇ,
ਓ ਚੰਦਰੀ ਹਕੂਮਤ ਦੀ, ਅਸੀਂ ਮਰ ਗਏ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਕਰਦੇ,
ਓ ਚੰਦਰੀ ਹਕੂਮਤ ਦੀ, ਅਸੀਂ ਮਰ ਗਏ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਕਰਦੇ,
ਓ ਚੰਦਰੀ ਹਕੂਮਤ ਦੀ, ਅਸੀਂ ਮਰ ਗਏ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਕਰਦੇ..।

ਭੁੱਲਣਾ ਕਦੇ ਨਾ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣਾ ਲਿਬਾਸ ਬਈ।
ਵਿਰਸਾ ਨਾ ਭੁੱਲਣਾ ਨਾ ਹੀ ਆਪਣਾ ਰਿਵਾਜ ਬਈ।
ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਇੱਕ ਤੁਸੀਂ ਮੰਨੋ ਮਿੱਤਰੋ,
ਸਿਰਾਂ ਤੇ ਸੰਧੂਰੀ ਪੱਗਾਂ ਬੰਨੋ ਮਿੱਤਰੋ,
ਸਿਰਾਂ ਤੇ ਸੰਧੂਰੀ ਪੱਗਾਂ ਬੰਨੋ ਮਿੱਤਰੋ,
ਸਿਰਾਂ ਤੇ ਸੰਧੂਰੀ ਪੱਗਾਂ ਬੰਨੋ ਮਿੱਤਰੋ..।

ਇੰਜ ਤਾਂ ਵਿਸਾਖੀਆਂ ਵੰਗਾਰੀਆਂ ਸੀ ਜਿੰਨਾ ਨੇ,
ਪੱਗਾਂ ਸਾਡੇ ਸਿਰਾਂ ਤੋਂ ਉਤਾਰੀਆਂ ਸੀ ਜਿੰਨਾ ਨੇ,
ਲੈ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲਤਾੜ ਦਊਂਗਾ।
ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਿਓ ਤਮਾਸ਼ਾ, ਗੱਡੀ ਧੁਰ ਦੀ ਹਤਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਚਾੜ੍ਹ ਦਊਂਗਾ।
ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਿਓ ਤਮਾਸ਼ਾ, ਧੁਰ ਦੀ ਹਤਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਚਾੜ੍ਹ ਦਊਂਗਾ।
ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਿਓ ਤਮਾਸ਼ਾ।
ਗੱਡੀ ਧੁਰ ਦੀ ਹਤਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਚਾੜ੍ਹ ਦਊਂਗਾ।
ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਿਓ ਤਮਾਸ਼ਾ।