ਕੁੱਝ ਸਾਨੂੰ ਮਰਣ ਦਾ ਸ਼ੌਕ ਵੀ ਸੀ

ਕਿਸ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਸੀ ਕਿਸ ਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ
ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਹੁਣ ਕਰਨ ਦਿਆਂ ਨਹੀਂ

ਵੇਲੇ ਲੰਘ ਗਏ ਹੁਣ ਤੌਬਾ ਵਾਲੇ
ਰਾਤਾਂ ਹੁਣ ਹੌਕੇ ਭਰਨ ਦਿਆਂ ਨਹੀਂ

ਜੋ ਹੋਇਆ ਉਹ ਤੇ ਹੋਣਾ ਹੀ ਸੀ
ਤੇ ਹੋਣੀਆਂ ਰੋਕਿਆ ਰੁਕਦੀਆਂ ਨਹੀਂ

ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਜਦ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਵੇ
ਤੇ ਗੱਲ ਫੇਰ ਐਵੇਂ ਮੁੱਕਦੀ ਨਹੀਂ

ਕੁੱਝ ਸ਼ੌਕ ਸੀ ਯਾਰ ਫ਼ਕੀਰੀ ਦਾ
ਕੁੱਝ ਇਸ਼ਕ਼ ਨੇ ਦਰ ਦਰ ਰੋਲ ਦਿੱਤਾ

ਕੁੱਝ ਸੱਜਣਾ ਕਸਰ ਨਾ ਛੱਡੀ ਸੀ
ਕੁੱਝ ਜ਼ਹਿਰ ਰਕੀਬਾਂ ਘੋਲ ਦਿੱਤਾ

ਕੁੱਝ ਹਿਜਰ ਫਿਰਾਕ ਦਾ ਰੰਗ ਚੜ੍ਹਿਆ
ਕੁੱਝ ਦਰਦ ਮਾਹੀ ਅਨਮੋਲ ਦਿੱਤਾ

ਕੁੱਝ ਸੜ ਗਈ ਕਿਸਮਤ ਮੇਰੀ
ਕੁੱਝ ਪਿਯਾਰ ਚ ਧੋਖਾ ਢੋਲ ਦਿੱਤਾ

ਕੁੱਝ ਉਂਝ ਵੀ ਰਾਹਵਾਂ ਔਖੀਆਂ ਸਨ
ਕੁੱਝ ਗਲ ਵਿਚ ਗਮਾਂ ਦਾ ਤੌਕ਼ ਵੀ ਸੀ

ਕੁੱਝ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਲੋਕ ਵੀ ਜਾਲਮ ਸਨ
ਕੁੱਝ ਸਾਨੂੰ ਮਰਣ ਦਾ ਸ਼ੌਕ ਵੀ ਸੀ




Notes: I found this gem of a piece by Munir Niazi here. I wanted to read the complete poem, so some searching on the interweb led me to this. Due to my ignorance of the urdu/shahmukhi script, I sought the help of internet romanization, in addition to crawling through forums for cross reference. After a couple of hours, ta da, I have the full poem, or at least I hope so.

There is some ambiguity regarding line number 16

".. kujh pyaar ch dhokha dhol ditta"

Some sources I found have this instead

".. kujh pyaar ch yaaran rol ditta"

I chose the former since it sounds better. If anyone knows for certain, I am open to changing it to maintain correctness.

In the meanwhile, Enjoy.